ما در جامعه دو سبک کلی کار داریم:
1. کارافرین (صاحب کسب و کار) یعنی کسی که صاحب کسب و کار خودشه و مسئولیت صفر تا صد کار با خود شخص هست. مثال: صاحب کارخانه ها، صاحب کارگاهها، صاحب مغازه، رستوران، خیاط، ارایشگر. و حتی فلافلی سر کوچه تون شاید کار افرین نباشه ولی قطعا صاحب کسب و کار خودشه :) این گروه زمان رفت و امدشون، تعطیلاتشون، خواب و بیداریشون، خرج و مخارجشون و همه چیشون دست خودشونه!! کارافرین ها تعطیلات رسمی ندارن. و شاید برعکس گروه دوم تعطیلات بیشتر کار میکنند چون تمرکز بهتری دارند. نگرانی بالایی دارن چون سرمایه ای رو برای رونق بخشیدن به ایده شون هزینه کردند و هر بالا و پائینی ممکنه بهشون اسیب بزنه. به همین دلیل ارامش نسبی کمتری نسبت به گروه دوم دارند. از طرفی بعد از یک مدت که هزینه ها درست مدیریت شد و کاراشون رو غلطک افتاد برنامه ریزی ها منظم تر و هدفمند تر میشه و قطعا اینده کاری شون رو بهتر میتونن مدیریت کنند
2. کارمند (در خدمت دسته اول ) : این دسته هم که خب مشخصه در خدمت دسته اول هستند و در ازای دریافت یکسری حقوق و مزایا کارهایی که گروه اول براشون تعیین میکنند در تایمی که گروه اول براشون تعیین میکنند به گروه اول خدمت میکنند. اختیار این ادمها در ساعاتی از روز بطور کامل در دست صاحبان کارشون هست! یعنی این افراد یک بخش مهمی از ساعات زندگیشون رو برای بقیه کار میکنند. این گروه همیشه تقویم به دست هستند و دنبال تعطیلاتن تا بتونن راحت تا لنگ ظهر بخوابن :) نگرانی این دسته بیشتر واریز نشدن حقوق به موقع، عدم پرداخت پاداش و اضافه کاری هاست. درامد این گروه تا یک سقف محدودی قابل افزایش هست و بر اساس همون هم میتونن زندگیشون رو برنامه ریزی کنن. این دسته هنگام بازنشستگی با مشکلاتی برای گذران اوضاع زندگیشون مواجه هستند. بویژه اگر در زمان خدمتشون مدیریت درستی برای درامد و هزینه هاشون نداشته باشند.
شما دیگه چی میتونین به تفاوتهای کارافرین و کارمند اضافه کنین!؟
ادامه دارد.
درباره این سایت