اگر ما حق انتخاب داشته باشیم، دوست داریم دسته اول باشیم یا دوم!؟
قطعا بسیاری از ماها دوست داریم دسته اول باشیم! یعنی صاحب کسب و کار خودمون باشیم ولی وقتی به جایگاهمون نگاه میکنیم میبینیم در دسته دوم قرار داریم. چرا!؟
چون قرار گرفتن در دسته اول یکسری پیش نیازها میخواد، مثل:
ایده، سرمایه، قدرت ریسک، مهارت اجرایی کردن ایده، تجربه کافی و . هر یک از این شرایط رو اگر از یک صاحب کار بگیریم اون کسب و کار قطعا شکست میخوره! به همین دلیل هست که بسیاری از ماها علی رغم اینکه دوست داریم کاری برای خودمون داشته باشیم ولی به دلیل نداشتن هر یک از این شرایط کار افرین بودن، کارمند یک کار افرین دیگه هستیم و در خوش بینانه ترین حالت برای دولت کار میکنیم!!!
باز اشاره میکنم به همون فلافلی سر کوچه که اگر کسی بخواد یه فلافلی هم باز کنه حداقل به 100 میلیون سرمایه نیاز داره جهت خرید یا اجاره مکان؛ وسایل، استخدام نیروهای مجرب، تبلیغات و ! و این ادم اگر همه اینا رو بتونه فراهم کنه ولی نتونه فلافل خوشمزه و سالمی رو ارائه کنه بعد از یکماه کاسبیش تعطیله!!
سراغ مسائل پیچیده تر مانند شرایط جامعه و امنیت بازار و نوسانات ارزی و . نمیرم که قطعا یک کارافرین در این شرایط بسیار بسیار نگران تر از یک کارمنده!
در پستهای بعدی بحث رو بیشتر باز میکنم :)
درباره این سایت